Uit het leven gegrepen

 

 

 

- Want het gebod is een lamp

en de onderwijzing een licht

en vermaningen een weg naar het leven -

Spreuken 6 vers 23 

 

 

 

 

Pixabay

.

 

 

 Eindelijk de waarheid op TV 

 

 

 

Billy Graham's dochter werd tijdens een TV-show geïnterviewd n.a.v. de schoolmoorden in Amerika.

 

Jane Clayson stelde de vraag:

 

 

Hoe kan God dit allemaal laten gebeuren ?

 

 

Anne Graham gaf een buitengewoon diepgaand antwoord. Ze zei: ik geloof dat God hier diep bedroefd over is net als wij dat zijn, maar we hebben God jarenlang gezegd uit onze scholen, uit onze regering en uit ons leven te vertrekken. En, zoals onze Heer een heer is, geloof ik dat Hij zich inderdaad rustig teruggetrokken heeft. Hoe kunnen we dan van God verwachten dat Hij Zijn zegen en Zijn bescherming zal schenken als wij eisen dat Hij ons met rust laat! Ik weet dat er veel e-mail verkeer is rond de aanslag van 11 september, maar deze e-mail zet je pas echt aan het denken! In het licht van recente gebeurtenissen, terroristische aanslagen, schietpartijen op school etc.etc. zijn er veel mensen met heel veel vraagtekens.

 

 

  • Ik geloof dat het begon toen Madeline Murray O'Hare (ze werd kortgeleden vermoord) klaagde dat ze geen godsdienstonderwijs meer op de scholen wilde. En wij zeiden, OKE !
  • Daarna zei iemand, we kunnen beter niet meer op school de Bijbel lezen; Wat zegt: Gij zult niet doden, gij zult niet stelen en gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. En wij zeiden, OKE !
  • Toen zei Dr. Benjamin Spock dat we onze kinderen vooral niet op de billen moeten geven als ze zich misdragen. Zo zou dan hun kleine persoonlijkheid in de war kunnen raken en zelfs ook hun zelfrespect kunnen beschadigen. (De zoon van Dr. Spock heeft zelfmoord gepleegd) En wat zeiden wij? Een expert zal toch zeker wel weten waar hij over praat? Dus wij zeiden, OKE !
  • Toen zei iemand dat onderwijzers en schoolhoofden onze kinderen niet moeten straffen als zij zich misdragen. En de schoolleiding zei ook dat je de kinderen beter niet aan kunt raken omdat ze geen slechte publiciteit willen en zeker geen proces aan hun broek. (er is een groot verschil tussen terechtwijzen en aanraken, slaan, neergooien, vernederen, schoppen etc.) En wij zeiden, OKE !
  • Toen zei iemand, laat onze dochters een abortus plegen als ze dat willen. Het is zelfs niet nodig dat ze dat eerst aan hun ouders vertellen. En wij zeiden, OKE !
  • Toen zei een wijs iemand van het schoolbestuur: Omdat jongens nu eenmaal jongens zijn en ze het toch gaan doen laten wij ze dan maar zoveel condooms geven als zij willen. Op deze manier kunnen ze zoveel plezier maken als waar ze recht op hebben. En we hoeven trouwens niet aan de ouders te vertellen dat ze op school te krijgen zijn. En wij zeiden, OKE !
  • Er kwam ook nog iemand die zei, laten we tijdschriften uitgeven met foto's van naakte vrouwen en het de gezonde waardering van de schoonheid van het vrouwen-lichaam noemen. En wij zeiden, OKE !
  • Iemand ging nog een stapje verder en publiceerde foto's van naakte kinderen en stelde ze zelfs beschikbaar op het internet, want het is hun eigen verantwoordelijkheid als ze kijken. En wij zeiden, OKE !
  • En toen zei de entertainment industrie, laten we TV-shows en films maken welke goddeloosheid, geweld en ongeoorloofde sex promoten. En laten we muziek maken met thema's als drugs, moord, zelfmoorddrang en satanische gedachten. En wij zeiden dat het alleen voor de lol is, dat het géén verkeerd effect heeft en niemand zal het trouwens serieus nemen. Dus ga je gang en kijk en luister ernaar. En wij zeiden, OKE !

 

 

 

 

En nu vragen we onszelf af waarom onze kinderen geen geweten hebben, waarom ze het goede niet van het kwade kunnen onderscheiden.

Waarom het hen niets kan schelen dat klasgenoten, vreemden of wie dan ook moorden.

Misschien, als we er lang en hard genoeg over nadenken, kunnen we het ons wel voorstellen.

Ik denk dat het te maken heeft met: “WE OOGSTEN WAT WE ZAAIEN“

 

 

  

 

Lieve God,

Waarom spaarde u het kleine meisje niet dat vermoord is in haar klaslokaal ?

Met vriendelijke groeten,

een ongeruste student.

 

Lieve ongeruste student,

Ik word niet toegelaten op scholen

Met vriendelijke groeten,

God

 

 

 

 

 

  

 

 Getuigenis

 

 

Herman Leeuwestein en zijn vrouw Isabelle.

 

 

2 September 2017.

Beste lezer, voordat ik u meeneem in mijn verhaal en getuigenis stel ik mezelf even in het kort voor;  Mijn naam is Herman Leeuwestein, 25 jaar jong en gelukkig getrouwd met mijn lieve vrouw Isabelle. Ik ben op Urk geboren en opgegroeid in een gelovig gezin. Als kind vond ik het geloof al erg interessant. Ik stelde hierover veel vragen. Maar toen ik ouder werd ging die interesse langzaam maar zeker weg. Ik ging met tegenzin naar de kerk uit respect voor mijn ouders. Iedere zondag waren het twee lange kerkdiensten van ruim anderhalf uur. Het was voor mij voortdurend op de klok kijken en ik was blij als de dienst weer afgelopen was.

Toen ik een jaar of 15 was verruilde ik de middelbare school op Urk voor de middelbare school in Emmeloord. Hier leerde ik mijn vrouw Isabelle kennen. Ondanks dat het geloof mij toen al vrij weinig meer deed, was één van mijn eerste vragen aan haar of ze gelovig was en of ze uit een gelovig gezin kwam. Best wel raar eigenlijk; Ik had zelf geen interesse meer in het geloof maar toch vond ik het belangrijk om een gelovig meisje te hebben. Isabelle kwam inderdaad uit een gelovig gezin en was zelf ook gelovig. We kregen verkering, slaagden beiden voor onze opleiding en gingen een voortgezette opleiding volgen welke we beiden succesvol afronden.

Inmiddels begon ik met steeds meer tegenzin naar de kerk te gaan. Wanneer ik in de gelegenheid was een keertje te spijbelen dan deed ik dat maar wat graag. Dit leidde er uiteindelijk toe dat ik helemaal niet meer naar de kerk ging en daarin Isabelle in mee trok. 

Naar de kerk ging ik op een gegeven moment niet meer.  Ook het geloof raakte bij mij in verval. Ik kon me eindelijk richten op iets wat ik altijd al graag mocht doen; En dat was muziek luisteren waarnaar ikzelf wilde luisteren. Ik heb het dan met name over de harde en ruige muziekstijlen zoals hardcore en hardstyle. Ik ging helemaal in deze muziek op. Het was alles voor me. Ik bezocht veel festivals en feesten en kon daar dan helemaal uit mijn dak gaan. Ik raakte compleet verslaafd aan deze muziek en allerlei feesten.

In diezelfde periode van mijn leven ging ik op zoek naar meer. Ik kwam op plekken waar ik vaak voor gewaarschuwd was door mijn ouders zoals het casino. Ik ontwikkelde hierdoor nog een verslaving; Een gokverslaving. Deze twee verslavingen hebben mij een aantal jaren flink wat geld gekost en behoorlijk in beslag genomen. Het gokken stopte op een bepaald moment, maar de muziek bleef aan mij trekken.

 

 

 

 

Isabelle en ik hadden inmiddels een aantal jaar verkering en langzaam maar zeker werd er gesproken over een huis kopen en trouwen. Deze plannen werden volledig de grond in geboord toen ik in een functioneringsgesprek betreffende mijn werk te horen kreeg dat ik ontslagen zou gaan worden. Doordat er echter een aantal mensen voor mij in de bres sprongen werd het  ontslag echter gecanceld. Sterker nog, nadat mijn contract verlengd was moest ik na een aantal weken opnieuw op gesprek komen. In het gesprek werd mij mede gedeeld dat ik zelfs zou gaan promoveren. Het kan soms raar lopen hé?!

We kregen we er een nieuwe collega bij. Deze had niet zo’n fijne proefperiode waardoor de chef mij vroeg met hem samen te werken. Anders zou de beste man geen toekomst meer hebben binnen ons bedrijf. Ik vind dat iedereen een eerlijke kans verdient en besloot dat ik wel met hem wilde gaan samen werken. Op onze eerste werkdag met elkaar werd mij al snel duidelijk dat het een gelovige man betrof die het geloof ook echt uit draagt. Mijn collega begon mij te vertellen over wat God voor hem betekend en was daar helemaal vol van. Als hij zich bijvoorbeeld bezeerde vertrok hij geen spier. Als ik dan aan hem vroeg of het zeer deed zei hij altijd: "Dit stelt niks voor; De pijn die Jezus aan het kruis leed voor onze zonden was veel erger". Ik was hiervan onder de indruk. Deze man had iets wat ik niet had maar wat ik stiekem wel wilde hebben. God had deze man op mijn pad gezet. Dat kan niet anders.

Maar ik ging gewoon met mijn verkeerde manier van leven verder. Want ik dacht dat als ik voor Jezus zou kiezen dat ik dan niets meer kon en dat ik alles kwijt zou raken wat me dierbaar en lief was. De verkeerde dingen die ik koesterde zou ik los moeten laten. In die tijd begon ook het geloof opnieuw te leven voor de broer van Isabelle. Als we bij hem op bezoek gingen kon hij ook maar niet stoppen met vertellen over Gods goedheid en vroeg hij Isabelle en mij een keuze te maken voor God. Tijdens één van die bezoekjes heeft Isabelle de keuze voor Jezus gemaakt in haar leven. Ik echter niet. Ik vond het maar vervelend en opdringerig dat mijn zwager er telkens zo op aandrong. Maar toch had ook mijn zwager iets waar ik jaloers op was. Hij liep altijd met een grote lach op zijn gezicht. Mede omdat hij weet waar hij terecht komt wanneer het aardse leven voorbij is. Dit was de tweede persoon die God op mijn pad plaatste.

Het dagelijks leven ging verder. Er werd een huis gekocht en er werden trouwplannen gemaakt. Vanuit mijn ouderlijk huis, en het huis van Isabelle was er de wens dat we ook in de kerk zouden gaan trouwen. Ik zat hier natuurlijk niet op te wachten. Ik had God en het geloof immers al jaren de rug toegekeerd en vond het wel goed zo. Uiteindelijk hebben ze mij toch kunnen overhalen en volgde er een gesprek met de dominee van de kerk waarbij mijn ouders waren aangesloten. Het was nu natuurlijk wel de bedoeling dat we de kerkgang dan ook weer zouden gaan oppakken. Dit deden we dan ook. 

 

 

 

 

We trouwden en gingen vervolgens elke zondag trouw naar de kerk. Ik kan nu niet bepaald zeggen dat ik dit met plezier deed. Ik denk dat ik dit meer deed om mijn omgeving te plezieren. Na drie maanden kon ik het dan ook niet langer volhouden en toen we op een gegeven moment na een zondagochtenddienst in de auto stapten zei ik dan ook tegen Isabelle: "Of we stoppen ermee, of we gaan een kerk zoeken waar we niet anderhalf uur zitten klok te kijken".

We besloten met ingang van het nieuwe jaar naar een evangelische gemeente op Urk te gaan. We waren daar al eens eerder geweest en hadden daar een positieve ervaring aan over gehouden. Vanaf de eerste keer dat we daar kwamen werden we met open armen ontvangen en interesseerden de mensen zich in ons. Dit ervaarden wij als zeer positief en gingen ons er al snel thuis voelen.

Echter was er bij mij ondertussen al meer aan de hand; Er begon iets te groeien in mij. Een verlangen. Ik vond het plotseling mooi om naar de kerk te gaan en ik zag er dan ook elke week weer naar uit. Vervolgens werd ik op een keer op zondagmorgen erg beroerd wakker. Dit zag ik als een bevestiging dat ik op de goede weg zat. Ik vond het namelijk erg jammer om thuis te moeten blijven. Ondanks dat ik mij beroerd voelde ben ik toch uiteindelijk naar de dienst geweest. Toen er in een wat latere periode hierna bekend werd dat er een bidden en vasten week zou gaan plaatsvinden in onze gemeente, besloten Isabelle en ik hieraan mee te gaan doen. Mijn doel was om mezelf die week volledig open te stellen voor God, en om mijzelf volledig aan Hem te geven. En je raad het nooit; Bij de eerste samenkomst van lofprijzing en gebed mocht ik al de keuze voor God maken en heb ik mijzelf volledig aan Hem over gegeven. Dit is de beste keuze die ik in mijn leven heb gemaakt!

 

 

 

 

Ik dacht dat ik alles kwijt zou raken wanneer ik voor Jezus zou kiezen, maar ik heb er ontelbaar veel meer voor terug gekregen! De euforie die ik voelde tijdens de vele feesten die ik in het verleden had bezocht stelt niets voor bij hetgeen ik nu ervaar als ik Hem aanbid d.m.v. prachtige liederen. Ik was bang dat ik vrienden kwijt zou raken, maar ik heb er juist veel meer vrienden bij gekregen. Toen ik als klein kind door mijn ouders bij God gebracht werd, kreeg ik de tekst "het zaad zal Hem dienen" mee. God had dus al een plan met mij toen ik nog een kleine baby was!. Hij bracht de juiste mensen in mijn leven toen ik Hem de rug had toegekeerd. Maar gelukkig stond Hij met open armen op mij te wachten. En hier ben ik, om Hem te dienen! Ik ben God zeer dankbaar voor het leven dat Hij mij en mijn vrouw Isabelle door de kracht van Jezus Christus heeft geschonken.

 

Met vriendelijke groet,

Herman Leeuwestein,

Urk.

 

Toelichting Spiritualnet: Mensen zijn verschillend. Ook christenen. De één voelt zich meer thuis in een Evangelische gemeente, en de ander meer in een traditionele kerk. Waar het om gaat is het hart en de fundamenten van het geloof. Zoek een kerk of gemeente waar je jezelf het beste bij voelt. En kijk welke bij jouw beleving het beste aansluit bij de bron van alle kerken; God en de Bijbel. Secundaire verschillen zoals het zingen van psalmen, gezangen of opwekkingsliederen etc. zijn van minder groot belang. De één geniet met volle teugen van een prachtige Psalm en de ander geniet meer van een schitterend opwekkingslied. Vanuit dit perspectief gezien zal voor de ene persoon een  kerkdienst erg lang duren, en voor de ander gaat deze kerkdienst misschien juist weer (te) snel voorbij.